Zoals elke hooggevoeligerd breng ik een paar keer per jaar een bezoekje aan de mondhygiëniste. Deze keer had ik een afspraak met iemand waarvan haar naam hetzelfde was als die van een voormalig collega waar ik niet de allerleukste herinneringen aan heb. Mooie gelegenheid om de associatie die ik heb met die naam anders te maken. Vol goede moed naar de tandartspraktijk dus. Daar aangekomen bleek dat ze ziek was en ik geholpen zou worden door iemand met dezelfde naam als een andere collega waar ik mee heb samengewerkt.
Toeval of niet, de dame die mij geholpen heeft aan schone en wittere tanden was vriendelijk, behulpzaam en zorgzaam en wist prima om te gaan met mijn gedoetjes. Ik heb haar hartelijk bedankt en kijk uit naar een volgende keer.
Leven met gedoetjes als hooggevoeligerd
Die gedoetjes als hooggevoeligerd nemen bij mij toe als ik iets ga doen dat ik ietwat spannend vind. Dan heb ik bevestiging nodig, een extra aai over mijn bol. Naast het innerlijke stuk dat ik natuurlijk zelf te verzorgen heb. Bewust in de stoel liggen, ontspannen waar het kan en dat zo vaak als nodig is. Bij mezelf nagaan wat ik in dat moment nodig heb, is het handig even mijn hand op te steken omdat het apparaat waarmee ze de troep afvoert pijnlijk in mijn tandvlees steekt.
Kan ik de kuchjes en hoestjes inhouden of valt het eigenlijk wel mee. Me realiseren dat het echt helpt als iemand verteld wat ze gaat doen in plaats van aan mijn gezicht duwen of trekken omdat ik mijn gezicht beter even naar links kan leggen.
Gave of vloek?
Mijn ‘gave’ om meer te zien, horen, voelen en ruiken als menig ander is soms nog een vloek. Ik merk dat het tijd kost om te achterhalen wat het nu is dat ik voel. Is het van mij, is het van de ander. Trap ik niet in de valkuil alles op mezelf te betrekken of is die persoon echt gek aan het doen. Ook daarin heb ik bevestiging nodig in de vorm van feedback van de mensen om mij heen. Heb ik op mijn werk een coach gezocht die helpt met het uitpluizen van de wirwar aan gedachten die soms door me heen gaan. Die me oefeningen geeft zodat ik mezelf steeds beter en sneller kan helpen. Dat is onderdeel van mijn zelfzorg.
Weer in loondienst
Ik ben na 14 jaar bijna alleen ondernemerschap weer 3 dagen per week in loondienst. Een weloverwogen stap op een plek waar ik als onderdeel van mijn werk ook coach. Ik kan even rusten in de bedding van mijn werkgever en ondertussen sta ik weer middenin een baan waar ik dagelijks veel dingen leer. Over mezelf, over samenwerken, over coachen, over dingen laten waar ze horen en nog heel veel meer.
De overige 2 dagen besteed ik aan het afronden en afhechten van dat wat ik de afgelopen 7 jaar dagelijks deed. Daar heb ik al flinke stappen in gezet en er mag nog een laatste stukje. Dat geeft opluchting en is soms ook verdrietig. Zeker als je afscheid neemt van klanten waarmee je een mooie band hebt opgebouwd en door pittige tijden bent gegaan samen.
Er is inmiddels ruimte voor de volgende stap. Vrouwen coachen naar een leuker leven. Daarin neem ik al mijn levenswijsheid mee, mijn opgedane kennis over coachen, trainen en ondernemerschap en natuurlijk mezelf.
Geïnteresseerd? Neem dan vooral contact met me op via mail@judithhompe.nl. Dan nemen we door waar jij behoefte aan hebt en hoe een samenwerking eruit ziet.
