Ik had een advertentie gezien voor een andere hulpvraag voor vrijwilligerswerk en nam contact op met Handje Helpen. Deze hulpvraag bleek beter bij iemand anders te passen en ze ging voor me zoeken. Ik wilde graag meer buiten zijn, wandelen en Ellen wilde dat ook. Dus zo zat ik bij haar in de tuin en dronken we een kopje thee dat ik zelf gemaakt had. We snuffelden wat aan elkaar om te kijken of we samen op pad wilden gaan. De klik was er en zo gingen we, soms wekelijks, soms maandelijks. Met regen, sneeuw en in de stralende zon.
Ellen is mijn wandelmaatje. Ze is iets ouder dan ik ben, met 2 kinderen die al wat ouder zijn dan die van mij. Met een heleboel levens- en werkervaring en dat kak ongeluk. Ze werd op een avond in november een paar jaar geleden aangereden door een auto toen ze met een vriendin aan het wandelen was. Het ongeluk had verstrekkende gevolgen want Ellen woont in een zorgwoning, heeft een hoge dwarslaesie en hersenletsel. Ze heeft de mogelijkheid 24 uur zorg in te roepen en gelukkig is dat niet nodig.
Ze oefent elke dag om zelfstandiger te kunnen leven
Zo kan ze nu zelf koffie zetten en iets uit de koelkast pakken. Dat lukte haar vorig jaar nog niet. Het liefst loopt ze 3 keer per dag een stukje buiten met de sta rollator. Dat lukte haar vorig jaar met 2 stappen om de tafel binnen. Elke keer dat ik haar zie is ze weer zelfstandiger dan de keer ervoor. Zo ontzettend knap.
De gesprekken die we samen hebben gaan over alles wat ons bezighoudt.
Zo spreken we over hoe de zorg gaat bij Ellen, hoe haar dochters zulke mooie mensen zijn en hoe ze hun leven nu inrichten. Hoe we ons voelen, ook op een enorme klote dag en waar we warm voor lopen als het lekker loopt. Onze plannen voor de toekomst en hoe het met mijn bedrijf en kinderen gaat. De struggles die ik heb als moeder in een samengesteld gezin. Ellen laat me andere invalshoeken zien, ze luistert met zorg en kijkt met me mee. Wijst me op mijn zwakke plekken en maakt zich soms zorgen. Dat doe ik andersom ook.
Laatst gaf ze een feestje
Iedereen die belangrijk voor haar is vierde met haar mee dat ze het ongeluk overleefde. Mooi om te zien hoe ze een sterk en solide team van mensen achter zich heeft staan. Haar ouders, haar dochters, ooms, tantes, vriendinnen van vroeger en van nu. De buurtgenoot die elke week kookt en de tante die elke week (uiteraard op een andere dag) komt koken en eten. Ellen is een prettig mens om bij in de buurt te zijn en dat was te zien die middag.
Als er ergens licht te vinden is dan ziet ze het.
Hoe onrechtvaardig het leven nu soms ook voor haar is. Gelukkig is er ook voor die onrechtvaardigheid ruimte tijdens onze wandelingen. Ook is het in balans. Ik ben er voor haar, zij is er voor mij en het rondje wandelen is altijd de basis. Ellen, ik ben trots op je, ik hoop dat we nog heel lang samen een rondje park gaan doen.
Met wie ga jij een rondje wandelen?
Wil je ook een rondje met mij wandelen of op een andere manier samenwerken? Mijn meest recente aanbod vind je hier
