Het afgelopen voetbalseizoen werd ik voetbalmoeder. Mijn dochter kon eindelijk na jaren vragen en smeken gaan voetballen. Om haar een goede start te geven werd ik teammanager. Dan regel je van alles om het team heen. Wie er rijdt tijdens uitwedstrijden, wie er komt spelen, beterschapswensen bij ziekte en zo nog wat meer.
Voor mij hoorde er ook bij om die meiden een beetje te begeleiden. Een compliment hier, een bemoedigd woord daar. Individuele aandacht als dat nodig was en altijd uitgaand van het positieve. Deze taken deed ik samen met enkele anderen. Samen stonden we om dit team heen. Door wind en weer, met zon en met regen. Met leuke tegenstanders, tijdens fijne wedstrijden en uiteraard ook met verlies, altijd hielden deze meiden hun hoofd omhoog. Er is gedurende het seizoen genoeg gedoe geweest, binnen het team, met de vereniging en soms ook met de tegenstander.
Respect voor elkaar
Vooral het respecteren van elkaar bleek voor een aantal van de speelsters lastig. Uitgaan van het goede in de ander, dat de ander haar best doet en de simpele regel, je bent zo goed als je slechtste speelster. Je doet het als team met elkaar en zult soms iets van en voor een ander moeten oplossen. Gelukkig was de sfeer onderling het grootste deel van de tijd prima. Helaas hebben we aan het eind van het seizoen een speelster moeten laten schorsen. Het uitschelden van de tegenstander en elkaar is geen goed idee. Dat hebben we gelukkig kunnen stoppen.
Voor het eerst voetballen
In het begin van het seizoen waren er 2 meiden die voor het eerst kwamen voetballen, iets later in het seizoen kwam er nog een speelster bij. Na enkele trainingen besloot ze te gaan keepen. Elke maandag keeperstraining en op woensdag met de rest van de meiden mee. Elke wedstrijd stond ze in het doel haar best te doen. Keeper zijn is een pittige klus. Ga maar eens op die bal af als er ook een schoen op je af komt. Ze deed het elke keer maar weer. Hield ze alle ballen tegen, nee. Was ze elke keer zenuwachtig, ja dat denk ik wel.
Een timide meisje kregen we binnen. We ontvingen haar met open armen. De meiden stonden achter haar, hebben altijd positief weten te blijven ook al ging die bal vaker dan ze wilden in het doel. Ze leerde gaandeweg het seizoen met haar zenuwen om te gaan, ze leerde dat ze er mocht zijn met alles wat ze meenam. Ze stond steeds steviger op haar benen, haar zelfvertrouwen groeide en van de week kreeg ik dus dat tasje met wat lekkers erin. Voor alle begeleiders 1.
Ik kreeg een tasje om me te bedanken
Ze kwam ons bedanken voor de warme ontvangst, voor de positiviteit. Voor de begeleiding, ook als ze even bevangen was van de zenuwen. Ze doet het veel beter op school, staat positiever in het leven en heeft genoten van een seizoen voetbal. Voor haar is het voetballen in ieder geval voorlopig weer afgelopen. Dat wist ze van tevoren dat het maar 1 seizoen zou zijn. Ik ben blij dat we er met elkaar voor haar hebben kunnen zijn. Dat verdiend ze.
Ik leerde veel waardevolle lessen uit dit voetbalseizoen. Wil jij samen met mij kijken welke waardevolle lessen jij uit jouw leven kunt halen? Mail me dan maken we een afspraak.
