De zweethut
Zonder te willen zeggen dat ik nu alles weet en zonder iets of iemand tekort te willen doen of tradities om zeep te willen helpen (daar vertel ik eigenlijk zo weinig mogelijk over omdat ik dat nog niet helemaal kan vatten). Dit is een weergave van mijn belevenissen op 1 ceremonie, vanuit mijn wereldbeeld bezien, volledig eenzijdig zonder het grote plaatje te weten. Dit gezegd hebbende, wat was het gaaf!
Een zweethut weet jij wat het is of waar het voor staat, ik niet in ieder geval, tot ik in december 2016 een tipje van de sluier te zien kreeg. Ik hoorde weleens wat langs komen maar wat het nou precies was, geen idee. Ik vond het wel intrigerend, ergens trok het me wel en toch deed ik er niets mee, ergens vond ik het te spannend. Tot ik een oproepje voorbij zag komen van Nicolette. Ze organiseerde een zweethut en zocht daarvoor nog een vuurvrouw. Een vuurvrouw dacht ik, dat klinkt interessant, ik houd van vuur, dus ik reageerde als volgt:
We belden kort daarop en ik gaf mijn wensen aan, ik zou het weleens willen zien en ervaren hoe dat is, hoe dat werkt, wat ik kan verwachten en hoe mooi zou dat zijn als ik dat van een “afstandje” zou kunnen doen door iets met dat vuur.
Wist ik veel maar de wens was neergelegd. Want die vuurvrouw (of man) heeft een heel belangrijke taak. Het is een ceremonie dus gaat volgens een bepaalde volgorde met ering van voorouders, rituelen omringen alles. Geen handeling gaat zonder bedoeling. Zoals eerder gezegd, de tradities, de rituelen, de ceremonie, daar is zoveel over te vertellen dat ik m’n mond er maar over houdt. Dat is aan anderen. Dit gaat over mijn ervaring.
Waar komt het in het kort gezegd op neer in een zweethut, zweten (eigenlijk zegt de naam het al) en dat bereik je door stenen zo heet te maken dat die de hut verwarmen, een paar keer per ceremonie worden hete stenen erbij gelegd in de hut en die zorgen voor warmte en door er (salie) water op te gooien bereik je vochtigheid en daar ga je van zweten. Het zweten brengt een proces van heling op gang dat door de watergieter in de hut wordt begeleid. Kind kan de was doen zou je zeggen, je stookt een vuurtje en dan worden die stenen warm en gaan de mensen in de hut zweten.
Ook energetisch heeft de vuurvrouw een belangrijke taak. Zorgen voor de veiligheid, voor de deelnemers als ze even uit de hut willen komen, voor water, voor zout/salmiak en voor alles dat zich buiten de hut afspeelt terwijl de deelnemers in proces zijn in de hut.
Omdat ik het vuur zo fijn vind dit filmpje.
2 prachtige vrouwen hebben me ingewijd in de taken van een vuurvrouw (ik weet vast nog lang niet alles), hebben me een kijkje gegeven in hoe dat werkt en moet en maakten dat ik me vrij voelde vragen te stellen, dat ik me welkom voelde en dat ik me vuurvrouw voelde. Ook de watergieter (ceremonieleider in de hut) maakte me onderdeel van de dag. Wat voelde ik me welkom en gezien en hoe fijn is dat.
Als er aan het einde van de ceremonie nog hete stenen over zijn dan gaan de vuurvrouwen nog een ronde de hut in. Meestal alleen, nu bleven de meeste mensen zitten en schoven we aan. In de hut, in de donkerte, de warmte en zwetend zongen we liederen. Samen, meerstemmig, magisch mooi, dat droeg ook zeker bij aan de mooie ervaring die ik had.
Ik heb een hele fijne indrukwekkende dag gehad, dank aan de vuurvrouwen, de ceremonieleiders, de deelnemers, aan de hoeders van de plek en aan het universum voor deze kans die ik zag liggen.
